Begrip: Spraakverstaanbaarheid

 

Spraakverstaanbaarheid is in principe gedefinieerd als het percentage gesproken woorden dat door een luisteraar correct wordt verstaan. In het verleden zijn hiervoor gestandaardiseerde testen ontworpen op basis van zogenaamde "logatomenlijsten". Dit zijn lijsten met al dan niet bestaande eenlettergrepige woorden. Het zal duidelijk zijn dat een dergelijke spraakverstaanbaarheidsproef erg omslachtig en tijdrovend is. Daarom hebben onderzoekers getracht fysische parameters te definiëren die een norm zijn voor spraakverstaanbaarheid. Een zeer veel gebruikte norm is de STI 'Speech Transmission Index'. De STI- waarden liggen op een schaal van 0 tot 1 waar 0 zeer slecht is en 1 uitstekend.

 

 

STI waarde:

0,00 - 0,30 slecht
0,30 - 0,45 matig
0,45 - 0,60 voldoende
0,60 - 0,75 goed
0,75 - 1,00 uitstekend
De spraakverstaanbaarheid wordt in de praktijk beïnvloed door zowel de direct/galm-verhouding als de signaal/ruis-verhouding in een ruimte. De direct/galm-verhouding zal in ruimtes met een lange nagalmtijd kleiner zijn dan in droge ruimten (ruimten met een korte nagalmtijd). De signaal/ruis-verhouding wordt bepaald door het geluidsniveau van
de geluidsbron ten opzichte van het geluidsniveau van bijvoorbeeld luchtbehandeling-installaties, geroezemoes van het publiek e.d.